តាកែវ ៖ ប្រាសាទតាព្រហ្ម មានច្រើនកន្លែងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ហើយបើយើងធ្វើដំណើរចេញពីក្រុងភ្នំពេញ ទៅតាមផ្លូវជាតិលេខ២ ចម្ងាយ ៣២គ.ម ទៅដល់អូររូង ក្នុងស្រុកបាទី ខេត្តតាកែវ បត់ទៅខាងលិចចម្ងាយ ២គ.ម ក្នុងឃុំក្រាំងធ្នង់ ស្រុកនិង ខេត្តដដែល នឹងបានឃើញទន្លេបុរាណមួយ មានមណ្ឌលរាងទ្រវែង បណ្តោយថ្ងៃមានទឹកល្ហល្ហាច ខួបប្រាំង ខួបវស្សាហៅថា «ទន្លេបាទី» ។ ក្បែរឆ្នេរខាងនៃទន្លេនោះ មានប្រសាទពីរ ហៅប្រាសាទតាព្រហ្មមួយ ប្រាសាទយាយពៅមួយ ។
ប្រាសាទតាព្រហ្មមានប្រវត្តិព្រេងនិទាន ដែលបានចារទុកក្នុងប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ ដែលមានរឿងដំណាលមកថា កាលស្តេចព្រះនាមព្រះកេតុមាលា សោយរាជ្យនៅមហានគរ ជាស្តេចមានបុណ្យអស្ចារ្យណាស់ ។ វេលាមួយស្តេចទ្រង់អផ្សុកក្នុងព្រះរាជហឫទ័យ គង់នៅក្នុងប្រាសាទពុំបាន ទ្រង់យាង កំសាន្តកំសាន្តព្រះរាជហឫទ័យជាមួយរេហ៍ពលដោយផ្លូវនាវា តាមឆ្នេរសមុទ្រត្រើយខាងត្បូង ។ លុះយាងទៅដល់ទន្លេបាទី ទ្រង់ចតព្រះទីនាំងនាវានភត្រើយនោះដោយសោមនស្ស ហើយទ្រង់បោះព្រះពន្លាជ័យសម្រាកព្រះអង្គនៅក្នុងទីនោះ។ ពេលនោះអ្នកស្រុកប្រុសស្រីទាំងអស់បានឮដំណឹងថា ស្តេច យាងពីនគរវត្តមកដោយមិនដែលស្គាល់ស្តេចនោះសោះ ក៏នាំគ្នាជាច្រើនអ៊ូអែរមកថ្វាយបង្គំគាល់ យកអាករសួយរៃមកថ្វាយព្រះអង្គគ្រប់គ្នា ។ កាលនោះមានយាយម្នាក់មានភោគសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភជាងអ្នកស្រុកទាំងអស់ គាត់មានកូនក្រមុំមួយឈ្មោះ «នាងពៅ» មានរូបឆោមលោមពណ៌ល្អលើសស្រីទាំងពួង ។ គាត់នាំកូនក្រមុំមកគាល់ស្តេចរាល់ថ្ងៃ ។ ព្រះមហាក្សត្រទតឃើញរូបនាងនោះ ក៏មានព្រះរាជហឫទ័យប្រតិព័ទ្ធ ទ្រង់ចំអន់លេងរាល់ពេលវេលា ។ យាយដឹងថា ស្តេចសព្វព្រះរាហឫទ័យនឹងកូនក្រមុំរបស់ខ្លួន ក៏លើកថ្វាយជាព្រះទេពី ស្តេចបាននាងពៅធ្វើជាព្រះអគ្គមហេសី ទ្រង់សព្វព្រះរាជហឫទ័យនឹងនាងពៅពន់ពេក ព្រោះជាស្រីមានរូបឆោមលោមព៌ណល្អ ។ ស្តេចគង់នៅក្នុងទីនោះបានបីខែនាងពៅមានគភ៌ ។ លុះនាងមានគភ៌បានបីខែ ព្រះរាជាទ្រង់មានព្រះបនទូលថា ចូរប្អូននៅក្នុងទីនោះចុះ ពីព្រោះមានព្រះមាតានៅថែរក្សា ឯបងសូមលាត្រឡប់ទៅមហានគរវិញ ។ ហើយទ្រង់ព្រះរាជទានព្រះទម្រង់មួយទុកជាកេរថា «បើព្រះរាជបុត្រប្រសូតមក កាលណាធំដឹងក្តីឡើង ចង់ទៅសួររកបង ចូរនាងឱ្យពាក់ព្រះទម្រង់នេះយកទៅជាសាក្សី» ។ នាងពៅបានស្តាប់ព្រះរាជបន្ទូលដូច្នោះ ក៏សោកសង្រេងអាឡោះអាល័យព្រះស្វាមី ក្រៃពេកដោយទ្រង់មិនឱ្យទៅតាមផង ។ ព្រះរាជាទ្រង់ផ្តាំស្រេចហើយ ទ្រង់ស្តេចយាងទៅកាន់ព្រះមហានគរវិញ ។
ក្រោយមកគភ៌នាងពីគ្រប់ខែ ក៏ប្រសូតព្រះរាជបុត្រដូចព្រះវរបិតា ។ មាតាឱ្យនាមថា «អង្គព្រហ្មកុមារ» ដោយហេតុថា ព្រះរាជកុមារ ប្រសូតនៅព្រំដែនទន្លេនោះ ។ លុះព្រះរាជបុត្រនោះធំឡើងបានព្រះជន្ម ១៦ឆ្នាំ សួររកបិតា នាងពីដំណាលប្រាប់សព្វគ្រប់ ហើយព្រះរាជកុមារចង់ទៅតាមព្រះបិតាឯមហានគរ មាតាក៏បានដោះព្រះទម្រង់មាស ឱ្យទៅព្រះរាជបុត្រពាក់នៅម្រាមព្រះហស្តខាងស្តាំ ហើយព្រះរាជបុត្រថ្វាយបង្គំលាមាតា ឡើងគង់លើសេះយាងតាមឆ្នេរសមុទ្រទៅ ។ លុះបានទៅដល់ក្លោងទ្វារព្រះមហានគរ បានសួរអ្នកចាំទ្វាររក្សព្រះបិតា ។ នាយឆ្មាំទ្វារបានស្តាំ ក៏ចាត់មន្ត្រីឱ្យទៅក្រាបបង្គំទូលស្តេចៗ ទ្រង់ជ្រាបទ្រង់មានព្រះតម្រាសឱ្យចូលទៅ ។ អង្គព្រហ្មក៏ចូលទៅក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះវរបីតា ហើយដោះព្រះទម្រង់ថ្វាយ ។ ស្តេចទ្រង់ស្គាល់ច្បាស់ជាព្រះរាជបុត្រពិតមែន ដោយទ្រង់បានឃើញព្រះទម្រង់ ហើយទ្រង់ចាត់អង្គព្រហ្មមកធ្វើជាចៅហ្វាយស្រុក នៅត្រើយទន្លេនោះ ។ ដោយហេតុថាព្រះអង្គព្រហ្មប្រសូត្រក្នុងទីនោះផង ដោយទីនោះពុំទាន់មាននាហ្មឺនណាឈរត្រួតត្រាផង ក៏ទ្រង់ព្រះរាជសារមានត្រាតាំងអង្គព្រហ្ម ជាស្តេចត្រាញ់មួយអង្គជាធំក្នុងស្រុកនោះ ហើយដោយហេតុអង្គព្រហ្មជាស្តេចជាមេបានៅស្រុកនោះមុនគេ បានជាស្រុកនោះឈ្មោះស្រុកបាទី ទន្លេនោះឈ្មោះទន្លេបាទី គឺទីរបស់ស្តេចជាបា ពីត្រឹមនោះមក ។ លុះអង្គព្រហ្មបានជាស្តេចក្រាញ់នៅស្រុកនោះហើយ ទ្រង់បានចាត់ឱ្យសាងប្រាសាទពីរ មួយជូនមាតាមួយ គង់នៅផ្ទាល់ព្រះអង្គ ហើយទ្រង់ចាត់ចែងធ្វើបន្ទាយព័ទ្ធជុំវិញផង ។ ដំណាក់ឯទៀត នៅក្បែរប្រាសាទនោះជាទីក្រសាល និងជាទីធ្វើការរាជការផ្សេងៗ តាមមុខក្រសួងនាហ្មឺនសព្វមុខមន្ត្រី ។
បច្ចុប្បន្នទីបរិវេណនៃប្រាសាទទាំងនោះ សព្វថ្ងៃទៅជាវត្តមួយឈ្មោះ វត្តទន្លេបាទី ជារមណីដ្ឋានមួយ ដែលពួកទេសចរណ៍ច្រើនចូលចិត្តទៅទស្សនា ។ កញ្ញា វ៉ាត
