សៀមរាប៖ ក្នុងរចនាបថអង្គរវត្ត សា្នដៃសិល្បៈតំណាងឲ្យព្រះមហេសីអាទិទេពមានលក្ខណៈជាទូទៅប្រហាក់ប្រហែលគ្នាទាំងរូបទាំងការតុបតែងលម្អ ។
លក្ខណៈរួមរបស់បដិមាករស្រីទាំងនោះរួមមាន បដិមាករស្រីមកពីប្រាសាទគោកពោធិ៍ ខេត្តសៀមរាប ម្កុដមានក្បាំងធំខ្ពស់ លម្អដោយធរណីមាត្រជាច្រើនថ្នាក់ ពីក្រោមឡើងលើមានក្បាច់កញ្ចាំង អមដោយក្បាច់ខ្សែមួយគូ ក្បាច់ពងត្រី ក្បាច់ផ្កាចន្ទ័ន៍អមដោយក្បាច់ខ្សែមួយគូ ក្បាច់ពងត្រីនិងក្បាច់ត្របកឈូកបំបែកឆ្លាស់ទៅដោយផ្កាមួយទងៗ។កំពូលម្កុដមានរាងជាសាជី លម្អដោយក្បាច់បួនឬប្រាំថ្នាក់។
ស្រងករាងមូលនិងតុបតែងជាក្បាច់ ជួរខាងក្រៅមានក្បាច់កន្ទុយហង្សឬក្បាច់ពាក់កណ្តាលត្របកឈូក រង្វង់ទី២មានក្បាច់ចកបំបែកសង្កត់ដោយក្បាច់ផ្កាដកចន្ទ័ន៍បួនខាងមុខមួយនិងខាងក្រោយមួយនិងពីរទៀតនៅលើស្មា ។
សំពត់ ជាសំពត់ភ្លីសេ ផ្នត់ទទឹងពោះមានរាងបួនជ្រុងទ្រវែងគ្របលើឆ្នូតចង្កេះ។ឆ្នូតចង្កេះលម្អដោយក្បាច់ពងត្រីពីរខ្សែនិងក្បាច់រាងពងក្រពើមួយគូរៗខណ្ឌដោយក្បាច់ពងត្រីពីរជួរនិងលម្អដោយផ្ការំយោលព័ទ្ធជុំវិញចង្កេះ ។
ជាទូទៅ ក្បាច់លម្អរបស់ក្បាំងនិងកំពូលមកុដតែងតែប្រែប្រួលទៅតាមចំណង់ចំណូលរបស់សិល្បករ។
នៅគែមខាងក្រោមរបស់ក្បាំងជួនកាលាក្បាច់ពងក្រពើមួយគូៗឬជាក្បាច់ដកចន្ទ័ន៍ដែលក្លាយជាក្បាច់ពេញនិយមនៅរចនាបថបាយ័ន។ចំពោះសំពត់របស់ទេវរូបភេទស្រីវិញ គេសង្កេតឃើញថាក្នុងរចនាបថអង្គរវត្តជាទូទៅសំពត់ទាំងនោះ ជាសំពត់បតមកស្តាំ(តាមទម្លាប់)៕
