ការទន្ទឹងរង់ចាំភ្ញៀវក្នុងស្រុកក៏ដូចជាភ្ញៀវបរទេស ដែលតែងតែមកកម្សាន្តនៅរមណីយដ្ឋានបឹងយក្សឡោមពេលនេះហាក់ដូចជាស្ងប់ស្ងាត់។
បើតាមការឲ្យដឹងរបស់អាជីវករម្នាក់ឈ្មោះស្រីនាងកំពុងឈរចាំភ្ញៀវ រេ រា ក្បែរតូបដើម្បីហៅឲ្យជួយទិញ របស់ របរនៅក្នុងតូប របស់អ្នកស្រី។តែថ្ងៃនេះហាក់ដូចជាស្ងប់ស្ងាត់។អ្នកស្រី បានរៀបរាប់ថា នៅតូប របស់អ្នកស្រីមានលក់វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍គ្រប់ប្រភេទ មានសំលៀក បំពាក់ តម្លៃចាប់ពី ២០០០០រ ហើយសម្លៀកបំពាក់ទាំងនោះច្រើនកាម៉ង់ គេដេរ នៅក្នុងខេត្តរតនៈគិរីនេះ ឬ កាម្ម៉ង់ ពី ខេត្តសៀមរាប និងយកឲ្យគេដេរនៅភ្នំពេញ។អ្នកស្រីបញ្ជាក់ទៀតថា ភ្ញៀវដែលមកលេងនៅទីនេះច្រើនតែ ពេលមានពិធីបុណ្យផ្សេងៗដូចជា ចូលឆ្នាំខ្មែរ ភ្ជុំបិណ្ឌ អុំទូក ទើបសម្បូរមនុស្សម្នានិង បរទេសខ្លះៗមកលេង តែពេលនេះពុំសូវមានមនុស្សមកលេងដូចមុនទៀតឡើយ។
ការបន្ត របស់អាជីវករស្រីនាងបន្ថែមទៀតថាខ្ញុំលក់ដាច់តែសំលៀកបំពាក់ ត្បាញដោយជនជាតិ ទំពូន មាន បរទេសខ្លះឬខ្មែរខ្លះគាត់ចូលចិត្តទិញសំលៀកបំពាក់នេះ ដើម្បី ថតរូបដើម្បីបង្ហាញអរិយធ៌មរបស់បងប្អូនជនជាតិទំពូននៅខេត្តរតនៈគីរីនេះ។
សម្រាប់អាជីវករស្រីនាង លក់វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍នេះជាង 10 ឆ្នាំហើយ។គ្រាន់បានជួយទ្រទ្រង់ជីវភាពគ្រួសារដែលមានកូនក្នុងបន្ទុក២នាក់ទៅរៀន។សព្វថ្ងៃលក់បានត្រឹមទប់ទល់ជីវភាពគ្រួសារខ្លះៗតែប៉ុណ្ណោះ។អ្នកស្រីថាពុំមានមុខរបរអ្វីក្រៅពីនេះទេ។
ដោយឡែក សម្រាប់ប្អូនស្រី ដាវីវិញ មានអាយុ 16 ឆ្នាំកំពុងឈរ រង់ចាំភ្ញៀវចូលមកទិញសំភារៈនិងវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ មានពាង សាច់ងៀតក្របី និងវត្ថុមួយចំនួនទៀត។ក៏មិនខុសពីអាជីវករផ្សេងៗទៀតដែរ។
ប្អូនស្រីបញ្ជាក់ថាប្អូនលក់តាំងពីនៅក្មេងម្លេះ ជាមួយឪពុក ម្ដាយ ហើយសុំរាប់តម្លៃវិញខុសៗគ្នាចាប់ពី ៦០០០០ម៉ឺនរៀល ចំពោះងៀតក្របី ឬពាងវិញតម្លៃ 20000៛ ឬ ១៥០០០រៀលតាមខ្នាតតូចឬធំ។ហើយនៅមានសម្ភារៈផ្សេងៗទៀតដែរ ។ ប្អូនស្រីបានបញ្ជាក់បន្ថែមថា សព្វថ្ងៃនេះស្ងាត់ភ្ញៀវណាស់ពុំសូវឃើញចូលមកលេងនៅបឹងយក្សឡោមនេះដូចមុនទេ។ ហើយការលក់ដូររបស់ប្អូនស្រីសម្រាប់បង់ឲ្យតែសមាគមយក្សឡោមតែប៉ណ្ណាះ។
សម្រាប់កញ្ញាជុំជោគជាតាវិញ ដែលជាភ្ញៀវទេសចរណ៍មួយរូប និង ជាអ្នកសារព័ត៌មានផង ដែលមកចូលរួមធ្វើសិក្ខាសាលានៅខេត្តរតនៈគិរីនេះ បានដើរកំសាន្ត ជុំវិញបឹងយក្សឡោម ដោយក្តីរីករាយកញ្ញាបានដើរទិញ សម្ភារៈនានានិង របស់របរ ដែលអ្នកលក់ពពាយនាយឲ្យជួយទិញ ហើយ កញ្ញាក៏បាន តថ្លៃទិញរបស់របរមួយចំនួន ដោយនិយាយថា នាងខ្ញុំវិញគឺសប្បាយរីករាយណាស់ហាក់ដូចជាចំណីភ្នែកមួយ សែនទាក់ទាញ ។ ដោយឡែក នាងខ្ញុំមើលឃើញថាអាជីវករលក់ដូរនៅទីនេះគាត់រួសរាយរាក់ទាក់ណាស់គាត់អាច រកចំណូលបំពេញនូវការខ្វះខាតក្នុងគ្រួសារបន្ថែមរបស់គាត់។ហើយនាងខ្ញុំសង្ឃឹមថាភ្ញៀវទេសចរណ៍និងមកលេងខេត្តរតនៈគិរីនិងជួយគាំទ្រលើផលិតផលសម្ភារៈដែលគាត់កំពុងលក់នៅទីនេះខ្ញុំវិញមានទិញ សម្ភារ:ខ្លះៗពីគាត់ទៀតផង។ពិសេសខ្មែរជួយគាំទ្រផលិតផលរបស់ខ្មែរ ។ រុងរឿង
